آبشار نوژیان

با شکوه و دل فریب در دل کوهسار بلند سرسپید ، «نوژیان» ، از کهن روزگاران همچنان جاری است. می رود و می جوشد و می خروشد، و به خود می خواند کوهنوردان و کوه پیمایان و دوستداران ِ طبیعت ِ ایرانِ زیبا را . چشمه های پر خروش و پر زجوش ، سرشار از فریادهای حلقوی و مورب ، درهم پیچ و درهم کوب، توفنده و رونده ، گوارایی و خنکای ستیغ های پوشیده از برف را برجان های خسته و عطش ناک ، ارزانی می دارند، تا روح و روان آدمیان را از نو سرزنده و «نوجان» نمایند. باغ های پر گُل ، لبریز از شکوفه های نوشکفته ی رنگارنگ، پر از طعم انجیر و نمناک از اشک تاک … و خیز بلند امواج عطرآگین گیاهان گل افشان به زیر سایه ساران بزرگتری...