گاگریو

گاگریو از دو بخشِ گا بمعنی گاهی و گریو به معنی گریه کردن ساخته شده و سرهم به معنای گاهی گریه کردن است. اگر گا را بمعنی گوی و گفتن و گِریو را بمعنیِ گریستن بدانیم، سرهم بمعنی گفتن و گریستن است. یعنی مراسمی که در آن می گویند و می گریند. گاگِریوها شعر هستند و در دستهٔ اشعار بختیاری جای می گیرند. این اشعار عمدتا در مراسمِ عزاداری بختیاری ها و بیشتر توسطِ زنان خوانده می شود اما امروزه با گسترش و دگرگونی وضعیتِ اجتماعی و ساخت مساجد و امکاناتِ صوتی، مردان نیز گاهی به خواندنِ گاگریو روی می آورند. گاگریوها معمولاً با توجه به خصوصیاتِ فردِ در گذشته و توسط زنان بشکلِ فی البداهه خوانده می شوند و معمولاً با تغییرِ نام و کلمات، شعر را بگونه ای متناسب با وضعیتِ درگذشته می خوانند. مضمونِ این ابیات شرحِ خوبی، مِهر، میهمان نوازی، سوارکاری، تیر اندازی، شجاعت و رشادتِ شخصِ درگذشته است. همچنین زنانِ در گذشته نیز به صفاتِ پاکدامنی، مهمان نواری، تلاش در خانه و مضامینی از این دست ستوده می شوند.