درخت مکرزن که به انجیر معابد، لور و انجیرهندی نیز معروف است. نام درختی معروف است در شهرهای چابهار و نیک شهر در استان سیستان و بلوچستان ایران بر کرانه دریای عمان. از درختان بزرگ کائوچویی در جزایر و بنادر جنوب مانند آبادان و بوشهر تا چاه بهار و تیس می باشد.
این درخت از جاذبه های گردشگری این دو شهر به شمار می آید. اصل این گیاه از هند شرقی است. دارای برگ های پهن است و شاخه های آن به پایین سرازیر می شود و در لای شن ها ریشه می دواند. مردم شاخه های آن را می زنند تا به شکل چتری درآید. از ساقه های هوایی آن ریشه های هوایی بی شماری ظاهر می شوند به طوری که به زمین می رسند و در اطراف درختان بزرگ صدها متر مربع زمین را اشغال می کنند. این ریشه ها را ریشه های شمعی گویند.
برگ های لور بیضی شکل و درست و براق و طول آن به سانتی متر ۲۵ بالغ می گردد. میوه گیاه بی پایه و به درشتی فندق است و چوب آن خاکستری رنگ می باشد و سختی و دوام چندانی ندارد ولی در آب دوام می کند و چوب ریشه های هوایی آن سخت است.
نام این درخت در جنوب لول، لور، درخت مکرزن است و در جزیره خارک، لیل و در جزیره کیش لیر نامیده می شود و در کتب مختلفه به اسامی اثاب، الول بروبرگت و کراک نامبرده شده و تصور می شود. که سه نام اخیر نام های این درخت در هند است.
