یکی از دو امامزادهٔ معروف شهر آمل و از امامزادگان متبرک و خاص ایران است و هم اکنون از بناهای تاریخی شهر آمل و مازندران محسوب می شود. این امامزاده به دلیل آثار نفیس چوبى از قبیل در، صندوق و همچنین تزئینات و کتیبه هاى زیباى قاجارى اهمیت هنرى و تاریخى دارد.
بر روی در و صندوق چوبین روی مرقد، کتیبه های زیبایی به خط رقاع حک شده که طبق مفاد آن ها، مزار متعلق به ابو محمد ابراهیم از فرزندان موسی کاظم و برادرش ابولمعلی یحیی و مادر ایشان می باشد. مسجدی ضمیمهٔ امامزاده است و در قسمت شرقی مسجد اتاقی دیده می شود. مشهور است دو نفر به نام های یعقوب وابراهیم که امامزاده ابراهیم و برادرانش را شستند و دفن نمودند در آن اتاق مدفونند
نسب این امام زادگان والا مقام بنا بر قول مشهور به حضرت موسی الکاظم(ع) می رسد و به قولی نسب ایشان به امام سجاد(ع) بر می گردد. ملگونف مورخ معروف عقیده دارد که حضرت امام زاده عبدالله(ع) و امامزاده ابراهیم (ع) پسران حضرت امام موسی الکاظم(ع) می باشد و برادر بودن با حضرت رضا(ع) را تایید می کند.
